BIKE PARCOURS

De gemeente van Paliseul bezit 170 kilometer van uiterst nauwkeurig bewegwijzerde bike parcours (bewegzering type "Club vosgien")

	De bewegwijzering is eenvoudig : een rode, groene, gele or blauwe driehoek met twee rondjes van dezelfde kleur. De spits van de driehoek wijst de richting te volgen aan.
	Voor een beter comfort van de biker staat een gekleurde kaart met bikeparcours te kopen (Euro 6,20).
	Een artikel in O2BIKERS (#79 van mei 2002) heeft betrekking op de bikeparcours van de gemeente van Paliseul. CLICK HIERNAAST OM DEZE ARTIKEL TE ZIEN

«                     PALISEUL, KIND VAN DE ARDENNEN

De streek van Paliseul ligt in het hartje van de Ardennen en biedt een verrassend contrast tussen de hoogvlakte waar de wind zich thuis voelt, en de diepe valleien die door zuivere en heldere rivieren worden gegraven. De bewegwijzering van de circuits geeft je de gelegenheid een authentieke en wilde streek te leren kennen waar je bike zich gelukkig zal voelen.

De mooie kaart beslaat een ruim gebied dat in het zuiden tot aan de Semois loopt en in het noorden door de valleien van de Our en de Haute Lesse wordt begrensd. In Paliseul vormen de 108 kilometer samen vier routes van zuiver bikegenot. Het blauwe circuit dat 32 kilometer lang is en het groene (42 km) zijn kenmerkend voor de streek: het ene loopt door het zuiden van het gebied en het andere gaat naar Our en Maissin, dat rijn dorpen die aan de Our en de Lesse liggen.

De bewegwijzerde routes beperken zich niet tot Paliseul. In het noorden starten twee prachtige circuits vanuit Maissin. Ze zijn minder lang (11 en 18 km) en brengen je zonder teveel moeite naar de charmate valleien van de Our en de Haute Lesse. In Carlsbourg, in het westen, lopen er twee circuits van 10 en 12 kilometer door de grote bossen van Defoi. In Fays-les-Veneurs heb je nog een laaste route van 15 kilometer en darmee weet je alles over het aanbod om je passie uit te leven.

HET WILDE LAND VAN HET BLAUWE CIRCUIT

Als je in Paliseul om je heen kijkt, zie je overal bossen. In dit dorp deed de Franse dichter Paul Verlaine inspiratie op als hij er op vakantie ging bij zijn tant Louise. Het gerestaureerde huis staat op de Grand Place, waar je je voertuig kunt achterlaten. De blauwe 32 kilometer lange route met zijn vele verrassingen start bij de kapel Saint-Roch. Deze kapel werd in de 17de eeuw gebouwd, naar aanleiding van een pestepidemie en staat tussen essenbomen.

De bewegwijzering bevindt zich precies op de juiste plaats en de kilometers glijden voorbij over de glooiingen van de hoogvlakte. Beuken en eiken wisselen af met lariksen en hun miljoenen naalden. Er kondigt zich een uitgestrekt woud aan: het Bois à Ban is één van de grootste bosgebieden van de Provincie Luxemburg. Dit woud is ook een enorm jachtgebied waar veel wild rondloopt. We waren blij verrast toen we op enkele meters afstand plots een roedel hertachtigen zagen verschijnen. Als jij daar in de lente gatt rijden, is de tijd van de drijfjacht voorbij. Toen wij daar op verkenning waren, begin december vorig jaar, waren we heel blij met het keurige werk van de Division Nature et Forêt (DNF) die aan elke rand van het bos de data van de drijfjachten had aangeplakt: zo zijn zelfs de grootste bangeriken gerustgesteld. Voor deze landelijke gemeenten is de jacht een noodzaak en een belangrijke economische factor, wat niet betekent dat het groen toerisme verwaarloosd wordt. Het eerbiedigen van alle gebruikers van het woud loopt via begrip en communicatie.

Na het oversteken van rijksweg 89 ter hoogte van Fays-les-Veneurs, wordt er een duik genomen naar een miskende streek. Via een korte en steile helling daal je af naar een kleine weg. De hoge Douglasdennen om je heen waken over een ongerept gebied.

Voordat je de meanders van het riviertje van Pont le Prêtre te lijf gaat, zorg je het best voor voldoende bevoorrading. Op deze 32 kilometer zul je immers maar weinig woningen zien. Niets dan lof voor de bedenkers van deze bijzonder wilde route. Over ruim 10 kilometer ga je voortdurend heen en weer over het dal. Het circuit wordt steeds technischer en loopt van afdalingen naar verkantingen, van oversteken van wedden naar houten brugjes. Bij het verlaten van Paliseul is het nog rustig rijden maar nu is de situatie heel anders. De grond kan verraderlijk zijn, alles hangt af van het al dan niet zwellen van het water. Langs het parcours zul je grotten en karstputten zien. Toen wij er waren, werden onze bikes, na de Moulin des Côtes, bijna opgeslokt door een verschrikkelijke modderpoel. Het is ook opletten geblazen bij bepaalde kruisingen. In de eerste kilometers was er niets aan te merken op de bewegwijzering en werd er steeds gewezen op richtingveranderingen maar verderop ontbrak het soms aan pijlen op strategische plaatsen en voornamelijk in het Bois à Ban. Met wat aandacht en regelmatig stoppen om de kaart te lezen, zou het toch wel moeten lukken. Schrik niet als je bij het riviertje Alaînes opeens geen bewegwijzering meer ziet. Blijf steeds op de rechteroever (aan je linkerhand bij het klimmen!). Na de kleine vallei vind je de blauwe bewegwijzering weer terug die je naar Paliseul brengt, en die is net zo verzorgd als in de eerste tien kilometers.

HET LAND VAN RIVIERTJES

De verkenning van het groene circuit bevestigt het lezen van de kaart: de 42 kilometer zorgen voor een prachtige tocht, gekenmerkt door een aaneenschakeling van valleien gegraven door de rivieren Our en Lesse. Het parcours maakt gebruik van al die diepe kerven in het reliëf en vermijdt grote hoogteverschillen. In de winter is dit circuit nogal ruw maar in de zomer is het hier ongetwijfeld zalig en kun je genieten van hier en daar een onderbreking langs het water.

Vanuit Paliseul loopt het circuit zoetjesaan langs een landweg. Tussen Framont en Opont gaat de route over een oude buurtspoorweg die je rechtuit naar de bronnen van de Our brengt. De langzame loop van het water kronkelt door de weilanden van Opont en gaat in de richting van een diepe vallei met daar omheen een donker bos. Even na het kasteel van Beth (of Bé) vervoegt het circuit de loop van de rivier. Het pad is aangenaam en tegen de heuvelflank aangepakt. Je rijdt in een decor waar je niet genoeg kunt krijgen van het kijken naar zilverglans van de Our en de okerkleur van de lariksen.

In een meander van de rivier ligt de plaats Our, een typisch Ardens dorp. Lage huizen van leisteen en zandsteen. Op een verhoging staat de beschermde Saint-Laurent kerk. Lager zie je de oude 18de eeuwse brug die over de Our stapt, één van de helderste waters van het land. Bij het verlaten van het dorp kom je terecht in een decor van water, rotsen en eiken. De route blijft maar kronkelen in een poging de grillige rivier te volgen. Er zitten een paar leuke technische stukken in waarmee je rotsen en elzebomen omzeilt. Na La Roche Minguet - dat was een schuilplaats voor Franse soldaten in 1914 - klimt het pad naar de bedding van de riviertje Rôli. Gelukkig heerste er een Siberische kou toen wij onze tocht maakten, zodanig dat de stroom bevroren was en onze voeten niet nat zijn geworden. Bovenaan de helling wijst de bewegwijzering, die nog steeds heel duidelijkis, de juiste richting aan.

In de verte horen we het heldere, borrelende water weet zich een weg te banen over grote brokken leisteen die door de kracht van het water langzaam slijten. Lager dan Redu laat de Lesse haar mooiste kant zien. De rivier is bijzonder wild en loopt door weinig dorpen in de bovenloop. In december steekt de helderheid van het water af tegen het desolate winterlandschap: in het water zwemmen forellen en rivierzalmen. Even later maakt de route een omweg door het bos en moet je even klimmen om het landschap van de vallei van de Haute Lesse beter te kunnen zien. Dit is het deel van het circuit wwarbij de meeste lichaamsinspanning nodig is. Op de top neem je een mooi pad om af te dalen naar Maissin over de schitterende brug uit de tijd van Maria-Theresa (17de eeuw). Dit kunstwerk is gemaakt van plaatjes zandsteen en werd gebouwd op de oude route die voor handel en vervoer van metalen diende, tussen Bouillon en Luik.

Als je in Maissin bent aangekomen, ben je bijna alweer in Paliseul. De bewegwijzering wordt geleidelijk minder duidedelijk en vereist meer aandacht, zeker bij het naderen van sommige kruispunten waar een extra pil welkom zou zijn... We zijn veeleisend geworden na al die verwennerijen. In de bossen van Houmont loopt je tocht door een bijzonder landschap van beuken en hulst. Bij aankomst wijst je teller 39 kilometer aan, met een foutmarge van drie kilometer. »

[parcourez les logos avec votre souris]